SHSRP

[sachma]

Wiele razy spotkałam się z opinią że wystawy gryzoni są zbędne, że to zbyt duży stres i męczenie zwierząt oraz że ludziom jeżdżącym na wystawy zależy tylko na tytułach i po to męczą swoje zwierzęta. Wiele tych opinii pochodzi od osób które na wystawie nigdy nie były i mają różne, bardzo sprzeczne z rzeczywistością, wyobrażenia o tym jak wystawa przebiega.

Wbrew pozorom wystawy są potrzebne, przede wszystkim hodowcom. Hodowla zwierząt polega na dążeniu do ideału – zarówno ideału charakterologicznego, zdrowotnego i fenotypowego. Bez informacji zwrotnej polegającej na obiektywnej ocenie zwierzęcia przez osobę postronną hodowca ma utrudnione zadanie.
Wystawa to nie tylko konkurs piękności – sprawdzane jest zarówno zdrowie jak i charakter. Jak? Już tłumaczę.
- Zwierze chorowite i słabe rozchoruje się w czasie kilkogodzinnego transportu, dlatego sam fakt dojechania i powrotu z wystawy w dobrym zdrowiu świadczy o dobrym stanie ogólnym zwierzęcia.
- Każde zwierzę wystawiane musi mieć zaświadczenie od weterynarza, które potwierdza że jest zdrowe, dzięki temu nie ma możliwości że sędziowie przeoczą zaczątki choroby.
- Zwierze poddane ocenie jest wyciągane przez sędziego z transportera i dokładnie oglądane – zwierze zbyt płochliwe lub agresywne nie pozwoli obcej osobie na takie zabiegi, takie zwierzęta są wypraszane z wystaw a ich opiekunowie mają później wiele nieprzyjemności.
- Wszystkie zwierzęta które mieszkają z nami są zwierzętami TOWARZYSZĄCYMI – są dla nas i nie mają prawa wykazywać agresji lub nadmiernego lęku – wystawa to sprawdzian dla zwierzęcia, jak zachowa się w niekomfortowej sytuacji.
- Hodowcy nie bazują jedynie na zachowaniu i stanie zdrowia rozmnożonego zwierzęcia, ale również jego rodziców i rodzeństwa – dlatego wielu hodowcom zależy na tym by jak najwięcej szczurów z ich miotów było wystawianych.
- Należy pamiętać że neofilia (lęk przed nowościami) i agresja w wielu wypadkach jest uwarunkowana genetycznie, dlatego zwierzęta agresywne i nad wymiar lękliwe nie powinny być rozmnażane!

Często słyszałam że na wystawie szczury chodzą w kółko na smyczach jak psy i że muszą pokonać tor przeszkód, że sędziowie zaglądają im w pyszczki i w odbyt – nie muszę chyba mówić że takie opisy wywoływały u mnie salwy śmiechu, ale osoby opowiadające takie historie były święcie przekonane o słuszności swoich wyobrażeń

Wystawa polega na tym że zwierzęta siedzą w transporterach o przeźroczystych szybkach – tak żeby widzowie mogli je obejrzeć – każdy wystawca ma obowiązek przypilnować żeby widzowie nie krzyczeli przy transporterach, żeby nie pukali w szybki i nie wyciągali zwierząt bez pozwolenia opiekuna.
Większość szczurów przesypia całą wystawę, nikt ich nie budzi, bo i po co? Mają cały czas dostęp do wody i jedzenia, jeśli opiekun chce może wyciągnąć zwierzę z transportera żeby rozprostowało łapki albo schowało się pod bluzę.
Sędziowie nie są aż tak dociekliwi oceniają budowę zewnętrzną szczura, a nie wewnętrzną Większość szczurów traktuje wystawę jako coś normalnego i na tyle nie ciekawego, że można ją przespać.

Wbrew pozorom wystawy to miejsce spotkań i wymiany doświadczeń, zwierzęta znoszą je dobrze o ile opiekun sam potrafi się o to zatroszczyć, tj. nie daje każdemu „do potrzymania”, nie budzi zwierzęcia na życzenie i pilnuje aby osoby postronne nie zakłócały zwierzęciu spokoju.

Viss, przegapiłaś jeden błąd o dziwo sama go wychwyciłam

[Viss]

Warto też dodać, że w ramach utrzymania odpowiedniego poziomu higieny i bezpieczeństwa ludzi i zwierząt przed każdym kontaktem fizycznym ze zwierzęciem dana osobo zobowiązana jest do dezynfekcji rąk. Dotyczy to sędziów jak i innych uczestników wystawy.

Warto też dodać, że w ramach utrzymania odpowiedniego poziomu higieny i bezpieczeństwa ludzi i zwierząt przed każdym kontaktem fizycznym ze zwierzęciem dana osobo zobowiązana jest do dezynfekcji rąk. Dotyczy to sędziów jak i innych uczestników wystawy.